طراحی و اعتبار یابی آزمون بی هوازی ویژه هندبال(hsat)

چکیده: هدف پژوهش حاضر طراحی و ساخت آزمونی جدید(hsat) برای برآورد توان بی هوازی بازیکنان هندبال بود. سعی شد تا در این طراحی، از الگو های حرکتی ویژه بازی هندبال استفاده شود. برای بررسی اعتبار و پایایی این آزمون، از آزمون وینگیت 30 ثانیه که آزمونی معتبر در بر آورد توان بی هوازی می باشد، استفاده شد. و میزان همبستگی شاخص های این دو آزمون با هم مقایسه شد. آزمودنی ها 16 نفر از بازیکن زن هندبال تیم باشگاهی پرسپولیس با میانگین سنی 31/ 4 ±75/22 سال، قد 91/3±31/167 سانتی متر، توده بدن40/8±34/64 کیلوگرم، درصد چربی6.42±19/25 درصد و vo2max برابر با 84/6±91/45 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه بودند. شاخص های میانگین، اوج و حداقل توان بی هوازی و نیز شاخص خستگی آزمودنی ها در آزمون hsat با آزمون وینگیت 30 ثانیه به عنوان آزمون مرجع اندازه گیری شدند. یافته ها نشان داد که بین توان بی هوازی اوج و میانگین به دست آمده از دو آزمون همبستگی معنادار وجود دارد (توان اوج مطلق 0.57 r= ، 0.05 p<؛ توان اوج نسبی 0.52r= ،0.05p<)،(توان میانگین مطلق0.58 r= ، 0.05 p<؛توان میانگین نسبی 0.59r= ،0.05 p<)، اما بین توان حداقل ، شاخص خستگی و تغییرات لاکتات به دست آمده از دو آزمون همبستگی معناداری وجود ندارد( توان حداقل مطلق 0.22 r= ، 0.05p>؛ توان حداقل نسبی 0.14 r= ، 0.05p>)، (0.19 r= ، 0.05p>)،(0.18-r=، 0.05p>). در بررسی پایایی آزمون hsat، براساس نتایج آزمون icc شاخص های توان میانگین و حداقل پایایی قابل قبولی داشتند( به ترتیب0.59 r=، 0.67r=) اما در شاخص توان اوج پایایی ضعیف بود(0.38r=). در پایان می توان نتیجه گرفت ، از آزمون hsat می توان در بر آورد توان بی هوازی اوج و میانگین بازیکنان هندبال استفاده کرد.